In het kader van de reünie van de familie Philips – Baggen leek het mij een goed idee een familieoverzicht te maken van de nakomelingen van opa Hoebér en oma Trieneke. Een overzicht verlucht met foto’s, anekdotes en verhalen. Verhalen opgetekend uit de mond van tante Tonia als enige nog levend kind van het echtpaar Philips-Baggen. Natuurlijk zijn er ook vertelsels uit de overlevering. Wij weten ons nog goed te herinneren als papa (Harie Philips) op de praatstoel ging zitten en steevast als volgt begon: doa waas inderrtied in Doonderr. Als hij over vroeger sprak bezigde hij altijd het Doenraads dialect met de rollende “r” en “waas”. En dan kwamen de verhalen over de blenje noonk Paulus, Tie van Doonder, noonk Sikke enz.
Het echtpaar Philips-Baggen en hun nakomelingen leven voort. Niet alleen in de verhalen, de foto’s en onze herinnering maar ook in gelijkenis, oogopslag, lichaamskenmerken, lichaamstaal, eigenaardigheden enzovoort. Uiteraard zal bij deze en gene een typische Lintzen, Pijls, Janssen, Maessen of Gerards te herkennen zijn, in dit werk wil ik mij beperken tot het Philipse en Baggense. Hoe vaak krijgt iemand van ons te horen: “Esse zoë deis besse krek ome Sjeng”, of “Noe kalse wie pappa”. En hoe saamhorig zijn wij als een neef of nicht vol trots zegt: “Mamma van uch is mien paat”.
Opa en oma kregen 6 kinderen, 37 kleinkinderen, 39 achterkleinkinderen en 28 achter-achterkleinkinderen en het einde is nog niet in zicht. Het leeftijdsverschil tussen het oudste kleinkind (Toos van Harie) en het jongste (Roger van Tonia) is ruim 27 jaar. Uiteraard wisselden vreugde en verdriet elkaar af in het leven van opa en oma en hun nakomelingen. In iedere generatie is het tot nu toe voorgekomen dat kinderen voortijdig kwamen te overlijden. Opa en oma verloren hun jongste dochter Fieneke. Alle kinderen van opa en oma kregen te maken met vooroverlijden van kinderen of kinderen die niet levensvatbaar waren geboren. De oudste dochter van Marlou stierf op jonge leeftijd. Al deze nakomelingen zijn mede opgenomen en dit overzicht en daarom zal hun herinnering niet verloren gaan.
Stamhouder is op dit ogenblik Pascal, zoon van Felix van Harie. In onze familie komt een grote verscheidenheid aan beroepen voor maar het technisch/commerciële is hoog vertegenwoordigd. Hoe honkvast en verknocht de Philipsen aan Limburg zijn wordt aangetoond door de omstandigheid dat de kinderen allemaal en de kleinkinderen grotendeels rond Vaesrade hun woonstee hebben gevonden. De achterkleinkinderen zijn wat dat betreft minder gebonden aan Limburg hoewel meer dan de helft toch in het zuiden woont. Momenteel woont geen van de afstammelingen meer in Vaesrade.
Ik wil iedereen bedanken die heeft meegewerkt aan het tot stand komen van dit familieboekje. Neven en nichten die mij hebben geholpen bij het verzamelen van gegevens en foto’s. ook tante Tonia heeft uitstekend meegeholpen. Hartelijk dank daarvoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten